شب مرگ / آسمان قلب من

You are currently viewing شب مرگ / آسمان قلب من

این روزها که تنهایی رفیقم شده و خاطرات تو دنیایم، همه چیز برایم رنگ و بوی دیگری دارد، گویی دیگر هیچ چیز آن طور نیست که باید باشد، زندگی ناسازگارتر از همیشه است، خورشید بی رمق تر از همیشه، ماه بی فروغ تر از هرشب، پرندگان دیگر نای خواندن ندارند و حتی خاک هم جایی برای من ندارد و مرا پس می زند!
آسمان قلب من هم تاریک تر از آن روزی است که تو مرا فراموش کردی، روزی که خاطراتت را جا گذاشتی، روزی که گذشته ات را فراموش کردی، روزی که آرزوهایت را از خاطر بردی و روزی که رویاهایت را!
آن روزها رویای من، تو بودی، اما رویای تو…
کاش در رویاهایت جایی داشتم، هرچند کوچک و بی ارزش، شاید آنگاه که از دنیای رویاییت می گفتی فراموش می کردی برای دلخوشی من هم که شده اسمی از من ببری، شاید من آنقدر ناچیز بودم که در دنیای تو جایی نداشتم ویا شاید تو آنقدر خودخواه بودی که هیچکس در رویاهایت مهم نبود و جایی نداشت…
این روزها کار من مرور غم انگیزیست بر آنچه که گذشت، خاطراتی که تو از یاد برده ای و من نه! خاطراتی که برای تو هیچ نیست و برای من همه چیزست! خاطراتی که تو را می خنداند و مرا می گریاند…
اما، این روزها هم خواهد گذشت و من یار دیرینم، تنهایی، بیشتر و بیشتر از تو دور خواهیم شد… دورتر و دورتر… دورتر از فراموشی…

دیدگاهتان را بنویسید