من چیستم ؟
لبخند پر ملامت پاییزی غروب در جستجوی شب
که یک شبنم فتاده به چنگ شب حیات، گمنام و بی نشان
در آرزوی سر زدن آفتاب مرگ
دکتر علی شریعتی
به راستی من چیستم ؟ آیا من انسانم؟ آیا زندگی این است که من تجربه می کنم؟ و هزاران هزار سوال دیگر…
شاید توضیحی برای این ها پیدا نکنم اما آنچه واضح است اینست که تقدیر هر انسانی چون من؛ که پای در این دنیای ناعادل می گذارد، زندگی کوتاه و پر فراز و نشیبی است که به مرگ ختم می شود، کافی است ببینیم چگونه به این دوران می نگریم…
هر کس با دید خود دنیا را می بیند، با آنچه دل طلب می کند آرزو می کند، آرزو هایش موضوع رویاهایش می شود و برای رسیدن به رویاهایش با تمام وجود تلاش می کند. تلاشی که گاه بیهوده به نظر می رسد و گاه همه چیز آدمی می شود؛ خدا، عشق، نفرت، جاه، قدرت و هزارن هزار آرزوی رویا ساز دیگر…
اما حال اصل من، آنچه مرا می سازد چه می شود؟ شاید هرگز نتوانم جواب دهم که من کیستم و چیستم و برای چه زنده ام، شاید جبر! شاید مجبورم که این زندگی را تحمل کنم و شاید خودم این زندگی را ساخته ام و باید تا آخر خط پای تفکرات و اعمالم که این دنیای عجیب را ساخته، بمانم…
اما مسئله اینست که چه کسی می تواند بگوید کیست؟ چیست؟ و برای چه زنده است؟
امروز، اینجا و در این شرایط من نمی توانم بگویم! تو می توانی؟
