امروز ، برگی دیگر از گذر ایام ، روزی مدفون در غبار بی کسی های من ،  روزی به مانند همه روزهای دیگر ، روزی با همه تکرارهایش ، برخاستن از خواب مرگ و پرسه زدن در کوچه های زندگی ، گام نهادن در غربت دنیای سرد من و جستجویی شوم برای یافتن قلبی به وسعت دنیای کوچک من ، یافتن آن آروزی قدیمی ، آن رویای نیمه کاره !
اما … اما امروز برای من روزی دیگر است ، شاید حسم حس دیگری است ، شاید عقل خود را از دست داده ام ، کاش می توانستم دردم را درک کنم ، راهی جز مدارا نیست ، باید باز هم بگذرم از این روز ها و به نظاره آنچه بنشینم که تقدیرم رقم خواهد زد ، آنچه که بر پیشانی من نوشته شده است و جز صبر درمانی ندارد .
امروز روزی دیگر است روزی با همه زیبایی که هیچ گاه ندیدم ، همه چیز رنگ بوی دیگری دارد ، خورشید دیگر قلب سردم را به آتش نمی کشد ، نسیم دیگر زخم بر چهره مبهوتم نمی زند ، انسان ها دیگر شبهی بی روح نیستند و همه چیز رنگی دیگر دارد ، رنگی عجیب ، رنگی جز انچه تاکنون دیده ام …
چشمان بی رمقم آینده را تصور می کنند ، پاهای بی رمقم دیگر از بی هدفی خسته نیستند ، گویی در وجودم چیزی خلق شده است که هرگز نبوده و هرگز نخواهد رفت … چیزی که آرزوی روح و قلبم بوده است … ندای از اعماق ناخودآگاهم با من نجوا می کند و چیزی می گوید که درکش برایم ممکن نیست و جز گریز از این حقیقت راهی برایم باقی نمی گذارد. سردرگم و حیران قدم به قدم از خود دور و دورتر می شوم ، هر چند می دانم گریز تنها خیالی کودکانه است و  با هر لحظه توهم گریز گام به گام به سیاهی های درون خود نفوذ می کنم و بیش از بیش به خود می رسم ….. به چیزی که هرگز نخواسته ام ببینم ….. اما امروز می بینم آنچه نخواسته ام و همواره از آن گریخته ام ….
امروز روز دیگری است روزی که نخستین بار در زندگی بی اهمیتم کور سوی امیدی که همه عمر ارزویم بوده را در اعماق دل سیه فامم می یابم و به تماشا می نشینم آنچه برایم واقع خواهد شد …. بی هیچ رعب و وحشتی ، بی هیج اضطرابی ، شاید این اولین بار است که ترس و تشویش از قلب من رخت بر بسته اند و مرا تنها گذاشته اند …
امروز همه چیز رنگ امید و نور دارد و هیچ سایه ای عذابم نمی دهد ، گوییی غم و غصه راهی به من نمی یابند و سرگشته و حیران از من می گریزند ….
آری امروز روزی دیگر است …