سال مرگ

You are currently viewing سال مرگ
سال مرگ

در این لحظات رو به افول سال، من مانده ام و آنچه نامش زندگی است و آنچه دنیای ویرانم را ساخته است، من و دیواری که مرا ورای آنچه هست و نیست نگاه می دارد. منم و شهری از سایه ها، دنیایی از تباهی و دریای از سیاهی. در این ثانیه های پایان سیاهی زمستان، به رسم آنچه آموخته ام باید راهی تازه را آغاز کنم و از زمستان کشنده به سوی بهار رویاننده گام بردارم، کاری بس تکراری که هر سال از آن می گویم و می نویسم و بی نتیجه می گذرد و در نهایت به این جمله ختم می شود که باید تغییر کرد!
اما… اما امسال راه دیگری برگزیده ام! راهی جدید و تکراری! اینبار می خواهم در این تکرار بمانم، از رفت و آمد زمستان و بهار عبرت نگیرم، از رویش بهاری درس نگیرم و بی اعتنا به رستاخیر طبیعت، سال خود را تمام نکنم و در این سال مرگ بمیرم.
حال می توانم غرق شوم در آنچه واقعا هستم و تکرار شوم در آنچه هر آن برایم روی می دهد؛ تا در این سال مرگ به شب مرگ همه ی دنیایم دست یابم. بی هیچ ترس و دردی، نه پیرتر شوم، نه بزرگتر، نه باتجربه تر و نه عاقل تر! در همین لحظه، در همین سن، در همین لحظات بمانم و در تاریکخانه دنیای ویرانم، در حسرت مرگ رویاهای از دست رفته ام بمانم، بمیرم و زنده شوم در گوری سیاه که همه چیز دنیایم را برایم معنی می کند و راه را برایم روشن.

در پایان سال ۹۴، که به جرات سیاه ترین سال در بیش از ربع قرن زندگی مرا برایم ساخت! به رسم هرسال، تکرار نشدن سالی مثل امسال برای خودم آرزو می کنم و سال نو را به همه شما همراهان گرامی تبریک می گویم و برای همه سالی سرشار از سلامتی، موفقست و خوشبختی آرزو می کنم.
سال نو مبارک…

دیدگاهتان را بنویسید