تو هستی
تو این دنیای ویرونم
تک و تنها و بیهوده
هزار سال موندن و مُردن
مثِ یه خواب می مونه
یه خواب پوچ و بی معنی
که بیداری ازش رویاس
نه پایانی براش هست و
نه سهم من ازش پیداس
یه روزی آخرش اومد
که من از خواب بیدارم
نه دنیای سیاه و تار
نه درد و غصه ای دارم
تو هستی پیشم و حالا
من از تنهایی بیزارم
مهم نیست واسه من هیچی
چه خوبه که تو رو دارم
تو امروز منو ساختی
همین روزای شیرینم
که این بار توی بیداری
یه خواب خوب می بینم
همین دلخوشی ساده
که بخشیدی به این روزام
یه عمری آرزوم بوده
خیال توی رویاهام
هزار تا آرزو دارم
که با تو همه دنیامه
همه چی با تو معنی دار
نگاهت ته ِ رویامه
تو هستی پیشم و حالا
من از تنهایی بیزارم
مهم نیست واسه من هیچی
چه خوبه که تو رو دارم
+ تصویر: اثری از Mark Cawood با نام «کاش اینا بودی»
