سال‌هاست پزشکان در تلاش هستند به راهکاری دست پیدا کنند که به وسیله‌ی آن داروها را دقیقاً به بخشی از بدن که به آن نیاز دارد برسانند. در همین راستا گروهی از پژوهشگران دانشگاه سن دیگو توانسته‌اند یک نانوماهی (Nanofish) بسازند که تنها ۸۰۰ نانومتر طول دارد و قادر است داروها را از طریق جریان خون به محل مورد نظر منتقل کند.
تمامی اجزاء نانوماهی فلزی هستند، سر و باله از جنس طلا، بدن ماهی از جنس نیکل و مفاصل آن از جنس نقره هستند. برای رساندن دارو به محل مورد نظر، تنها یک میدان مغناطیسی نوسانی لازم است و نانوماهی به کمک این میدان، بدون نیاز به هیچ چیز دیگری شنا می‌کند. در عمل نانوماهی با شنا کردن در جریان خون، دارو را به هر بخشی از بدن که نیاز باشد می‌رساند.
قیمت و زیست تخریب پذیری معایب اصلی نانوماهی
این فناوری هنوز دارای معایبی است، به عنوان مثال نانوماهی زیست تخریب پذیر نیست. در نتیجه اگر از این نانوماهی‌ها به تعداد زیاد استفاده شود، جریان خون به استخری برای ماهی‌ها تبدیل می‌شود که هیچ راه خروجی از بدن ندارند. از طرفی دیگر فلزات طلا و نقره که در این پروژه به کار رفته است، گران هستند و تولید انبوه نانوماهی هنوز مقرون به صرفه نیست. به دلیل همین معایب، پژوهشگران در حال کار بر روی زیست تخریب پذیری نانو ماهی و تغییر فلزات به کار رفته در آن هستند.
از سویی دیگر پژوهشگران در نظر دارند از فناوری نانوماهی برای اموری غیر از حمل دارو استفاده کنند. کنترل شرایط یک سلول خاص و یا انجام عمل‌های جراحی غیر تهاجمی مثال‌هایی از برنامه‌های آتی برای استفاده از نانوماهی است.
به هر حال بهبود این تکنیک و رفع نقص‌های فناوری آن، امری است که در حال حاضر پژوهشگران را به خود مشغول کرده و مطمئناً در آینده از این فناوری خبرهای بیشتری خواهیم شنید.
منبع: Wiley
