ماتسوئو باشو (Matsuo Bashō) مشهورترین و پرآوازه‌ترین هایکو سرای ژاپنی است. او در سال ۱۶۴۴ میلادی در ولایت ایگا واقع در استان می یه، در کشور ژاپن متولد شد. هرچند اطلاعات دقیقی از دوران کودکی و جوانی او در دسترس نیست، اما مشخص است که او تا پیش از ۴۱ سالگی به سرودن اشعار مختلف اشتغال داشته است. ماتسوئو باشو از سن ۴۱ سالگی به سرودن هایکو روی آورد.

ماتسوئو باشو ، پیشگام اعتلای هایکو

بر خلاف سایر هایکو سرایان آن دوره، او به جای بازی با کلمات و جا به جایی آن‌ها، در جهت اعتلا و پیشرفت هایکو کوشید و توانست سبکی جدید در هایکو ایجاد کند. در واقع هرچند او هایکو را ابداع نکرد، اما عامل اصلی رشد و شهرت هایکو بوده است. ماتسوئو باشو در سال‌های پایانی عمرش به تربیت شاگرد پرداخت و هایکو سرایان بسیاری را تعلیم داد. ماتسوئو باشو در ۲۸ نوامبر سال ۱۶۹۴ درگذشت. جالب است بدانید، در سال ۱۹۷۹ میلادی، اتحادیه بین المللی نجوم، یکی از دهانه‌های آتش فشانی کشف شده‌ در سیاره عطارد را، به افتخار این شاعر پرآوازه، ماتسوئو باشو نامید.

پس از گذشت چند قرن از مرگ ماتسوئو باشو، هنوز هم از او به عنوان بزرگترین استاد هایکوی جهان نام برده می‌شود و سبک او هنوز هم در سراسر دنیا مورد استفاده‌ی هایکو سرایان قرار می‌گیرد.

نخستین روز بهار

در اندیشه‌ی آنم

واپسین روز خزان

First day of Spring

I keep thinking about

the end of autumn

برخیز ای پروانه

دیر است

فرسنگ ها راه برای رفتن داریم

Wake, butterfly

it’s late

we’ve miles to go together

شب بی ماه…

آغوش باد قدرتمند

سروهای کهن سال

Moonless night…

a powerful wind embraces

the ancient cedars

ماهی بس خالص

راهبی سرگردان حملش می‌کند

در میان شن زار

The moon so pure

a wandering monk carries it

across the sand

در شیون جیرجیرک

نشانی از گفتن نیست

چگونه زود باید بمیرد

In the cicada’s cry

No sign can tell

How soon it must die