تصور شما از وایکینگها چیست؟ مردانی سخت کوش و خشن که مو و ریشهایی بلد و ژولیده دارند؟ جنگجوهایی که ترسی از مرگ ندارند؟ یا حتی ملوانهایی که دریا را به خشکی ترجیح میدهند؟ اگر اینطور است شاید لازم باشد در تصورتان کمی تجدید نظر کنید. زیرا تحقیقات جدید پژوهشگران نشان میدهد که نه تنها آنچه در افسانهها دربارهی فرماندهی زنان بر ارتش وایکینگ آمده درست است، بلکه یک گور برای تأیید آن هم وجود دارد.
حدود سالهای ۱۸۸۰ تا ۱۸۹۰، گوری در یکی از شهرهای وایکینگ نشین سوئد به نام بریکا پیدا شد که در آن اسکلت یکی از فرماندهان آنها دفن شده بود. قدمت این گور به قرن دهم میلادی میرسید و وجود تبر، شمشیر، نیزه، زره، چاقو، تیرو کمان، یک جفت سپر، قطعاتی از یک میز جنگ و تعدادی از استخوانهای یک اسب نر و یک اسب ماده در گور، نشانهای از رتبهي بالای فردی داشت که در آن دفن شده بود.
فرمانده زن واقعی در ارتش وایکینگ
از آن زمان تا چند روز پیش، بسیاری از مورخان و باستانشناسان، بر این باور بودند که این گور، خانهی آخر یکی از فرماندهان مرد وایکینگها بوده است. باوری که تنها یک آزمایش دقیق DNA برای تغییر آن کافی بود. یک گروه تحقیقاتی به سرپرستی شارلوت هیدنسینا جونسون از دانشگاه استکهلم، موفق شدند با انجام آزمایش DNA ثابت کنند که این گور متعلق به یک فرمانده زن بوده است. موضوعی که تا پیش از این تنها در افسانههای وایکینگی، سریالهای تلویزیونی و داستانهای تخیلی به آن اشاره شده بود و هرگز مدرکی برای تأیید آن وجود نداشت.
چیدمان گور نشان میدهد که او یک افسر بوده است، کسی که با تاکتیکها و استراتژیهای جنگی در ارتباط بوده و سربازان را در میدان نبرد رهبری میکرده است. آنچه که ما یافتهایم افسانهای دیگر از افسانههای شمال اروپا نیست، این اسکلت متعلق به فرماندهی جنگی بوده که در این مورد یک زن است.
شارلوت هیدنسینا جونسون، رهبر تیم تحقیقاتی
این اولین باری است که شواهدی دقیق و قابل استناد از حضور یک فرمانده زن در میان فرماندهان وایکینگ به دست آمده است. موضوعی که حالا یک افسانه را به واقعیت تبدیل کرده و راهی جدید در پژوهشهای تاریخی به روی کاوشگران گشوده است.
این اولین تأیید رسمی و ژنتیکی وجود جنگجویان زن در ارتش وایکینگ است.
پروفسور ماتیاس یاکوبکسن، استاد دانشگاه اوپسالا سوئد
این کشف تاریخی، پخشی از پروژه تحقیقاتی مشترک دو دانشگاه استکهلم و اوپسالا به نام پروژه اطلس است. پروژهای که هدف از آن آشنایی بیشتر و دقیقتر با تاریخ وایکینگها است.
اطلاعات بیشتر در این زمینه در مقالهی منتشر شده در وبسایت دانشگاه اوپسالا (اینجا) موجود است.