بگذار سنگی نیندازیم در مسیر دو عشق واقعی
که رسند به یکدیگر و هم دوست بدارند
عشقی که با تغییر شرایط تغییر می‌کند
یا وقتی که یک عاشق بی‌وفا می‌شود
نه! عشق واقعی همچون فانوس دریایی است
طوفان‌ها دیده اما به خود نلرزیده
عشق واقعی ستاره شمال کشتی‌های سرگردان است
که ارزشش بی‌حد و مقامش بسیار بالاست
با گذر زمان عشق بی‌تغییر است، گرچه صورت زیبا
قربانی گذشت زمان خواهد شد
عشق واقعی با گذر ساعت‌ها و روزها تغییر نمی‌کند
اما در عوض، تا لحظه پایان عمر باقی خواهد ماند
اگر خلاف تصورم از عشق واقعی به من ثابت شود
پس هر چه نوشته‌ام را نابود می‌کنم و هیچ کس هرگز دوست داشته نشده
عشق واقعی ؛ بی‌تغییر تا لحظه پایان
عشق واقعی برگردان آزاد همراه با تصرفی از غزل شماره ۱۱۶ ویلیام شکسپیر است. غزلی مشهور که تصویری شفاف از عشقی حقیقی را به نمایش گذارد. گرچه در برگردان فارسی این غزل سعی در حفظ مفاهیم شده است اما اشعار شکسپیر نیز به مانند غزلیات حافظ و یا اشعار سعدی، لایه‌های پنهانی دارد که تنها در نسخه‌ی اصلی آن قابل درک است و برگردان آن چندان امکان‌پذیر نیست.
+ تصویر: نقاشی لحظه پایان اثری از جان مارتین نقاش و تصویرگر مشهور انگلیسی قرن نوزدهم میلادی.
Let me not to the marriage of true minds
Admit impediments. Love is not love
Which alters when it alteration finds
Or bends with the remover to remove
O no! it is an ever-fixed mark
That looks on tempests and is never shaken
It is the star to every wand’ring bark
Whose worth’s unknown, although his height be taken
Love’s not Time’s fool, though rosy lips and cheeks
Within his bending sickle’s compass come
Love alters not with his brief hours and weeks
But bears it out even to the edge of doom
If this be error and upon me prov’d
I never writ, nor no man ever lov’d
William Shakespear
دو خط اول شعر زیباست.