سرگردان، چو ابری تنها بر کوه و دره روان بودم تا به یکباره بدیدم جمعی از گل‌های نرگس طلایی را جنبِ یک برکه، زیرِ درختان در نسیم بودند لرزان و…

گوشه‌ی پرده را کنار زدم، در پسِ شیشه‌ی دوده گرفته‌‌ی پنجره، سرخی چشمگیر آسمان کم و بیش قابل دیدن بود. تکانی به خودم دادم و آرام آرام، در تاریکی شبی…

دلگیرم... از زمین و زمان دلگیرم... از خاکی که بر آن گام می‌نهم و از آسمانی که زیرِ سقفش مرگ را زندگی می‌کنم دلگیرم... خسته‌‌ام از روزهای در گذر، از…

چه می‌شود اگر روزی و یا شبی شبحی بر تو ظاهر شود و تو را با خود به تنهای تنها‌ترین لحظه‌ی زندگی ببرد و بگوید: «تو باید این زندگی که…

از حدود دو هفته پیش در تلاشم نوشتن متنی رو شروع کنم که توی اون، فهرستی از چیزایی که می‌خواستم بنویسم و ننوشتم یا نتونستم بنویسم رو ردیف کنم. از…

و زن شروع به سخن گفتن کرد: از درد با من بگو... المصطفی در پاسخ گفت: دردی که تو احساس می‌کنی، از در هم شکسته شدن پوسته‌ای که افکارت را…

این مرگ نبود، چراکه هنوز ایستاده‌ام و همه‌ی مردگان، بر زمین افتاده‌اند این شب نبود، زیرا همه‌ی ناقوس‌ها برای اعلام نیمروز به سخن آمده‌اند این زمستان نبود، چراکه بر تنم…