در ورای آغوش باد در ورای جامه‌ی چروکیده‌ی زمستانی بر فراز جنگلی لخت و عریان بر فراز مزارعی برداشته و متروک ساکت، آرام و آهسته دانه‌های برف می بارد... آنگونه…

گوشه‌ی پرده را کنار زدم، در پسِ شیشه‌ی دوده گرفته‌‌ی پنجره، سرخی چشمگیر آسمان کم و بیش قابل دیدن بود. تکانی به خودم دادم و آرام آرام، در تاریکی شبی…

این مرگ نبود، چراکه هنوز ایستاده‌ام و همه‌ی مردگان، بر زمین افتاده‌اند این شب نبود، زیرا همه‌ی ناقوس‌ها برای اعلام نیمروز به سخن آمده‌اند این زمستان نبود، چراکه بر تنم…

دیده بگشا ای کهنه درخت زمین سپید گشته و زمان سیاه شبان دراز و روزها بی‌رمق سایه‌ای تاریک گسترده بر زمین و زمان سپیدی برف ارمغانش سیاهی و برگ‌ها جملگی…

می‌نویسم از خرانی که در بهار وزیدن گرفت و تابستان گرم قلبم را به زمستانی سرد بدل کرد. می‌نویسم از آنچه که بر من گذشت تا زمان و مکان در…