فیدل کاسترو ، چریک پیر کوبایی و رفیق قدیمی مبارزان سوسیالیستی مشهوری نظیر چه گوارا، پس از چندین سال مبارزه با بیماری درگذشت. رهبر انقلاب کوبا و یکی از چهره‌های مشهور مبارزه با امریکا در قاره‌ی امریکا، که سابقه‌ی طولانی مبارزاتش الگوی بسیاری از سران کشورهای جهان بوده است. در تشریح شخصیت و زندگی کاسترو، کتاب‌ها، مقالات و نوشتارهای بسیاری موجود است، اما شاید برای امروز، روزی که فیدل کاسترو چشم از جهان فرو بسته است، مناسب‌ترین کتاب، کتاب زندگی من، نوشته‌ی فیدل کاسترو و ايگناسيو رامونت باشد.
سال ۱۳۸۶، در روزهایی که بیماری فیدل کاسترو تشدید شده بود و مجلس کوبا در حال رایزنی برای تعیین رهبری جدید به سر می‌برد، کتای با عنوان «زندگی من: فیدل کاسترو» نوشته‌ی ايگناسيو رامونت و فيدل كاسترو منتشر شد. کتابی که بر اساس ۱۰۰ ساعت مصاحبه‌ی رودرروی ايگناسيو رامونت، سردبیر لوموند دیپلماتیک فرانسه و شیوه‌ی پرسش و پاسخ به چاپ رسیده است.
ايگناسيو رامونت در سال ۲۰۰۶ و پیش از آغاز بیماری فیدل کاسترو، با اناجم بیش از ۱۰۰ ساعت مصاحبه با رهبر کوبا، به بررسی زاوایی مختلف دوران مبارزات و حکومت وی در کوبا پرداخته و تمامی سوالات و پاسخ‌های فیلد کاسترو را بدون کم و کاست در این کتاب منتشر کرده است.
جهان از نگاه فیدل کاسترو
دوران کودکی، تحصیل، فعالیت‌های سیاسی و مبارزات آزادی خواهانه، روابط با سران کشورهای مختلف و رؤسای جمهور امریکا در ۸۰ سال زندگی پر فراز و نشیب فیدل کاسترو، تنها بخشی از این کتاب است. کتابی که نگاهی متفاوت را در بر دارد و برای اولین بار همه چیز را از نگاه فیدل کاسترو بیان می‌کند.
۳۵ صفحه‌ی نخست این کتاب ۶۴۸ صفحه‌ای، شامل تصاویر و بریده‌ی جراید مربوط به دوران‌های مختلف فیدل کاسترو است و تصاویری جذاب را در بر می‌گیرد، از تصاویر او بر روی جلد هفته نامه تایمز و همراهیش با چه گوارا تا تصاویر دیدارهایش با سران سایر کشورها. پس از این تصاویر شرح مصاحبه‌ها به چاپ رسیده است.
متأسفانه به نظر می رسد هنوز این کتاب به فارسی ترجمه نشده است، اما در ادامه می‌توانید نسخه‌ی اصلی این کتاب ارزشمند (به زبان انگلیسی) را دانلود کنید.
من می‌دانم رژیم سعی خواهد کرد که حقیقت را به هر شکل ممکن سرکوب کند؛ می‌دانم توطئه‌هایی وجود دارند که می‌خواهند مرا در فراموشی دفن کنند. اما صدای من خفه نخواهد شد و از سینه ام بلند خواهد شد، حتی زمانی که احساس تنهایی کنم، و قلبم آتشی را به آن‌ها می‌دهد که سنگدلانه و بزدلانه آن را انکار می‌کنند… محکومم می‌کنند. اهمیتی ندارد. تاریخ مرا قضاوت خواهد کرد.
فیدل کاسترو، ۱۹۵۳
