یک گروه پژوهشی به رهبری محققان مؤسسه فیزیک نجومی جزایر قناری (IAC) موفق به کشف دو سیاره قابل سکونت جدید شده‌اند. این دو سیاره که به دور یک ستاره کوتوله به نام GJ 1002 در گردش هستند، GJ 1002b و GJ 1002c نام‌گذاری شده‌اند. جرم هر دوی این سیاره‌ها در حد جرم سیاره زمین و شعاع مداری آن‌ها در ناحیه‌ی قابل سکونت (مداری که آب در سطح آن مایع است) قرار دارند.
الخاندرو سوارز ماسکارنو، یکی از پژوهشگران IAC درباره‌ی اکتشاف این دو سیاره گفته: «به نظر می‌رسد که طبیعت علاقه دارد به ما نشان دهد که سیاره‌های مشابه زمین کم تعداد نیستند. با احتساب این دو سیاره، تا به حال هفت سیاره در فاصله‌ای مناسب [مدار قابل سکونت] از خورشید منظومه‌ی خود شناسایی شده‌اند.»
دو سیاره، قابل سکونت اما دور از دسترس
فاصله‌ی این منظومه‌ی خورشیدی با زمین حدود ۱۶ سال نوری است. فاصله‌ای که اگرچه در محاسبات و مطالعات نجومی، نزدیک محسوب می‌شود؛ اما با در نظر گرفتن فناوری‌های امروزی سفر در فضا، دسترسی به این سیاره‌ها برای بشر به این زودی‌ها میسر نخواهد بود و تنها با استفاده از تلسکوپ‌ها و فناوری‌های رصدی می‌توان شرایط آن‌ها را بررسی کرد.
ستاره کوتوله GJ 1002 ستاره‌ای سرخ رنگ، خنک و کم‌نور محسوب می‌شود. ازاین‌رو ورا پاسِگِر، دیگر عضو این گروه پژوهشی اضافه می‌کند که: «مدار قابل سکونت برای هر دو سیاره، به این ستاره بسیار نزدیک است.» بر همین اساس یک دور چرخش کامل GJ 1002b، سیاره‌ی داخلی در این منظومه، فقط ۱۰ روز و یک دور چرخش کامل GJ 1002c، سیاره‌ی بیرونی، ۲۱ روز طول خواهد کشید.
فراموش نکنیم تنها به این دلیل که یک سیاره در ناحیه‌ی قابل سکونت منظومه‌ای خورشیدی واقع شده، نمی‌توان امکان حیات یا زندگی در آن منظومه را به طور قطعی تأیید کرد و برای بررسی امکان حیات نیاز به بررسی‌ها و پژوهش‌های بسیار بیشتری است.