پژوهشگران دانشگاه Yale نوعی جدید از اسکن مغزی را برای تشخیص تغییرات سیناپس های در ارتباط با اختلالات شایع مغزی معرفی کرده اند. تا به امروز محققان، تنها پس از کالبد شکافی قادر به بررسی تغییرات سیناپس های مغز بودند. اساس این نوع اسکن در واقع استفاده از ماده ی ردیاب جدیدی در یک روش پرتونگاری مغزی به نام برش‌نگاری با گسیل پوزیترون (PET) است.

دکتر ریچارد کارسون، استاد رادیولوژی و تصویربرداری پزشکی دانسگاه Yale، مبتکر این روش است توانسته است برای اولین در جهان، چگالی سیناپس های مغز یک انسان زنده را اندازه گیری گند. این روش که مقاله آن دیروز (چهارشنبه) در مجله Science Translational Medicine منتشر شده است، به پزشکان کمک می کند درک بهتری از شرایط بیمار داشته باشند و برای درمان طیف گسترده ای بیماری های مغزی نظیر صرع و آلزایمر کاربرد دارد.

ماده رادیواکتیو جدید، کلید اسکن چگالی سیناپس ها

برای دست یابی به اسکنی از سیناپس های مغزی، دکتر کارسون و تیم تحقیقاتی اش از یک ردیاب رادیواکتیو جدید استفاده کرده اند که به یک پروتئین کلیدی در سیناپس مغز متصل می شود. این ردیاب به راحتی به وسیله ی پرتونگاری PET قابل مشاهده است. تیم دکتر کارسون یک فرمول ریاضی نیز ارائه داده اند که به کمک آن می توان میزان چگالی سیناپس ها را محاسبه کرد. بنابر توضیحات دانشگاه، این شیوه ی تصویربرداری هم برای میمون ها و هم برای انسان مورد استفاده قرار داده شده است. نتایج حاصل از اسکن مغزی سه بیمار صرعی نشان داده که چگالی سیناپس های آن ها کمتر از افراد عادی است.

این اولین باری است که که چگالی سیناپس های مغز اسنان های زنده اندازه گیری می شود. تا پیش از این تنها قادر به اندازه گیری سیناپس ها پس از مرگ بوده ایم.
دکتر ریچارد کارسون، سرپرست تیم تحقیقاتی

کارسون و تمیش معتقند با توسعه این روش، در آینده می توان پیشرفت اختلالات مخرب مغزی نظیر آلزایمر، پارکینسون، اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS)، هانتینگون و … را ردیابی کرد و اثر بخشی داروهای مورد استفاده برای کاهش سرعت از دست دادن سلول های عصبی را بررسی کرد. در مرحله ی اول، این تیم در نظر دارد از این روش برای بررسی بیماری های آلزایمر، افسردگی و پارکینسون استفاده کند.