توی بن بست ِ یه فکرم
تک و تنها تو خیابون
خیس میشه هر قطره اشکم
با خیال سیل ِ بارون
چتر من قلب شکسته
زندگیم مرگ و عذابه
کورم از خوبی دنیا
ولی می دونم سرابه
تنگ تر از هر جای دیگه
آغوشم واسه دلم شد
وقتی از جاده احساس
یه تصادف عایدم شد
موندم و تو بهت و حیرت
دلمو دادم به نکبت
روح و جسممو فروختم
تن دادم ساده به ذلت
غصه هامو دوش گرفتم
درد دنیا رو کشیدم
توی اوج نا امیدی
طعم مُردنو چشیدم
کاش فقط تنهایی باشه
کاش فقط دلم بسوزه
کاشکی این نفرین عالم
منو به گورم بدوزه
