نوشتن در معرفی مولانا جلال‌الدین محمد بلخی، آن هم توسط کسی چون من آب در هاون کوفتن است. بدون شک مولوی یکی از شهیرترین شعرای پارسی زبان است که شعرهایش شهرت جهانی دارند. گرچه انتخاب از میان اشعار مولوی کاری بسیار سخت و دشوار است و بدون شک نمی‌توان شعری را بر شعر دیگر برتر دانست، اما آنچه در بخش‌های نخستین اشعار منتخب به شما تقدیم خواهد شد، گزیده‌ای از رباعیات دیوان شمس است. اشعاری بسیار زیبا که مولوی به بهترین نحو ممکن آن‌ها را سروده است…

اشعار منتخب مولوی

درها همه بسته‌اند الا در تو
تا ره نبرد غریب الا بر تو

ای در کرم و عزت و نورافشانی
خورشید و مه و ستاره‌ها چاکر تو

—

از شادی تو پر است شهر و وادی
از روی زمین و آسمان را شادی

کس را گله‌ای نیست ز تو جز غم را
کز غم همه را بداده‌ای آزادی

—

اندر دل من مها دل‌افروز توئی
یاران هستند لیک دلسوز توئی

شادند جهانیان به نوروز و به عید
عید من و نوروز من امروز توئی

—

چشمان خمار و روی رخشان داری
کان گوهر و لعل بدخشان داری

گیرم که چو غنچه خنده پنهان داری
گل را ز جمال خود تو خندان داری

—

در دل نگذارمت که افگار شوی
در دیده ندارمت که بس خار شوی

در جان کنمت جای نه در دیده و دل
تا در نفس بازپسین یار شوی

—

اشعار منتخب بخش جدیدی در ای‌پی‌بلاگ است که در آن گزیده‌ای از اشعار همه‌ی شاعران شهیر و نامدار پارسی گو منتشر می‌شود. با توجه به علاقه‌ی شخصی من به رباعی و صد البته مولوی، در نخستین بخش‌های این مجموعه رباعیات زیبای این شاعر برجسته‌ی پارسی‌ زبان که در دیوان شمس تبریزی آورده شده، منتشر خواهد شد. پس از آن در این بخش به سایر شعرا و نیز قالب‌های شعری دیگر پرداخته خواهد شد.

+ تصویر: نقاشی درویش چرخان اثری از خسرو سبزواری، نقاش معاصر پاکستانی.