بدون شک مولانا یکی از چیره‌دست‌ترین شاعران تاریخ ایران و جهان بوده است که در هر قالب شعری، هنر خود را به بهترین شکلِ ممکن به نمایش گذاشته است و مفاهیم عمیق زندگی را، با هنر خود به نظم درآورده است. اگرچه غزلیات دیوان شمس و مثنوی معنوی شهیرترین آثار مولوی نزد مردم است، اما دیوان شمس تبریزی مولانا دارای مجموعه‌ای از رباعیات نیز هست. رباعیاتی که همچون سایر اشعار مولانا، مخزنی از مفاهیم عمیق انسانی و عرفانی است و بازخوانی آن، در هر زمان و مکانی شیرین و اثرگذار است. تأملی در خود، گذری است بر هفت رباعی عمیق و زیبا از مولانا که نگاهی ژرف بر واقعیت وجودی آدمی را به تصویر می‌کشد. امیدوارم از خواندن این اشعار زیبا لذت ببرید.
تأملی در خود؛ شش رباعی منتخب از مولوی
ای نسخه‌ی نامه‌ی الهی که تویی
وی آینه‌ی جمال شاهی که تویی
بیرون ز تو نیست هرچه در عالم هست
در خود بطلب هر آنچه خواهی که تویی
گر در طلب خودی ز خود بیرون‌آ
جو را بگذار و جانب جیحون آ
چون گاو چه میکشی تو بار گردون
چرخی بزن و بر سر این گردون آ
ای اهل صفا که در جهان گردانید
از بهر بتی چرا چنین حیرانید
آنرا که شما در این جهان جویانید
در خود چو جویید شما خود آنید
گویی تو که من ز هر هنر باخبرم
این بیخبری بس که ز خود بیخبری
تا از من و مای خود مسلم نشوی
با این ملکان محرم و همدم نشوی
یک چند به تقلید گزیدم خود را
نادیده همی نام شنیدم خود را
در خود بودم زان نسزیدم خود را
از خود چو برون شدم بدیدم خود را
چون بنده نه‌ای ندای شاهی میزن
تیر نظر آنچنانکه خواهی میزن
چون از خود و غیر خود مسلم گشتی
بی‌خود بنشین کوس الهی میزن
هرگز به مزاج خود یکی دم نزنی
تا از دم خویش گردن غم نزنی
هر چند ملولی تو یقین است که تو
با اینکه ملولی ز کسی کم نزنی
اشعار منتخب بخش جدیدی در ای‌پی‌بلاگ است که در آن گزیده‌ای از اشعار همه‌ی شاعران شهیر و نامدار پارسی‌گو منتشر می‌شود. با توجه به علاقه‌ی شخصی من به رباعی و صد البته مولوی، در نخستین بخش‌های این مجموعه، رباعیات زیبای این شاعر برجسته‌ی پارسی زبان که در دیوان شمس تبریزی آورده شده، منتشر خواهد شد. پس از آن در این بخش به سایر شعرا و نیز قالب‌های شعری دیگر پرداخته خواهد شد.
