چشمان اشک بارم خبر از تغییری عظیم می دهند ، تغییر متفاوت از آنچه تا به حال تحمل کرده ام ، صدای پای عشق نزدیک تر از همیشه است و هرم وجودش را حس می کنم ، من که مدت هاست هیچ حسی جز انتقام را در خود ندیده ام حالا که از او جدا شده ام ، خون می بارم ، گویی تا به امروز زنده نبوده ام امروز روح در وجودم دمیده شده است . آنقدر همه چیز سریع پیش آمد که حتی نتوانستم درک کنم که این دردی است که بر جانم افتاده است . اما می خواهم دست از این تردید بکشم و عاشق شوم . عشق واژه ای آشنا ، واژه ای به زیبایی مرگ و به زشتی زندگی . زندگی بی عشق یعنی هیچ و مرگ عاشقانه یعنی همه چیز ، حال من عاشقم ، مجنونم و لیلای خود را در کنارم می یابم و این یعنی معجزه …
با عشق زندگی دوباره باید کرد ، باید آنچه از خود ساخته ام را نابود کنم و خود را از نو بسازم و وجودم را وقف عشق کنم و خود را با عشق بسازم . باید این اکسیر جاودانه آنقدر در بند بند وجودم نفوذ کند که دیگر جایی برای انتقام ، نفرت ، خیانت ، ریا و امثال اینها نباشد و همه چیز رنگ پاکی عشق بگیرد .
دیگر حتی ساده ترین کارها مانند پلک زدن و راه رفتن برای من خوشایند است ، سرم پر است از احساسات زیبا و خوشایند ، تصویر او یک دم از ذهنم نمی رود و یادش همه دنیای من شده ، این حقیقت عشق است که عاشق بی معشوق لحظه ای تاب نمی آورد … بی او و رویایش دنیایم ویران است …
حال هدف دارم ، انگیزه دارم و از همه مهم تر عشق دارم … آنقدر شادمانم که به راستی در پوست خود نمی گنجم ، همه چیز ، برایم زیباتر از گذشته شده ، ای کاش مانند باد رها بودم و هر آن که می خواستم خود را به معشوق می رساندم و یا کاش بال داشتم و به سویش پرواز می کردم .. کاش همیشه در کنارش بودم و دستان پر مهرش را می گرفتم و از عشق با او می گفتم از این حس قدرتمند ، از شادی لحظه دیدار ، از غم لحظه جدایی و از رویاهای کودکانه ام …..
قلبم اما ساز دیگری می زند ، دیگر بی هدف نمی تپد ، از همه شادی های من تنها همین بس که قلبم دیگر به عشق انتقام نیست که می تپد ، قلبم به عشق معشوق می زندن و خون را با همه وجود به بدنم تزریق می کند ، هر تپش قلبم به یادم می آورد که برای که زنده ام و زندگی ام در دستان مهربان کیست … آری ، زندگی به او عین مرگ است و مرگ با او عین زندگی !