همه ما تنها هستیم، به رغم همه داستان های عاشقانه، تنها به دنیا می آییم و تنها می میریم، کافیست نیم نگاهی به گذشته داشته باشیم.به رغم همه شراکت ها، همه راه را تنها طی کرده ایم.
نمی گویم همیشه تنها بوده ایم اما در ابتدا تنها بوده ایم و پایانی جز تنهایی نداریم.
این دلیلی است برای اهمیت احترام به خود و من درک نمی کنم چگونه می توان در حالی شادی در ذهن و قلب دیگران جستجو می کنیم، به خود احترام گذاشت!

……………..

من یاد گرفته ام که ترس دوست من است، اما نه همیشه! پدرم به من آموخت که هرگز نباید به ترس پشت کرد، بلکه باید با آن ها روبرو شد درست مانند کسی که باید کشته شود.

……………..

صدای زندگی و حرکت، کسانی که آماده می شوند و کسانی که تسلیم، صدای امید و صدای مرگ، و در پشت همه این ها، سکوت تیک تاک مرگبار هزار ساعت گرسنه…

……………..

We are all alone, born alone, die alone, and—in spite of True Romance magazines—we shall all someday look back on our lives and see that, in spite of our company, we were alone the whole way. I do not say lonely—at least, not all the time—but essentially, and finally, alone. This is what makes your self-respect so important, and I don’t see how you can respect yourself if you must look in the hearts and minds of others for your happiness.
……………..

I understand that fear is my friend, but not always. Never turn your back on Fear. It should always be in front of you, like a thing that might have to be killed. My father taught me that

……………..

Sounds of life and movement, people getting ready and people giving up, the sound of hope and the sound of hanging on, and behind them all, the quiet, deadly ticking of a thousand hungry clocks…

+ برگردانی آزاد از نوشتارهای هانتر اس. تامسون (Hunter S. Thompson) نویسنده و روزنامه نگار امریکایی.