بر گور من نایست
گریه نکن
من در آن نیستم
من نخوابیده‌ام
من در هزاران باد وزان
در نرمی ریزش برف
در زیبایی بارش باران
در رویش دانه‌های سبز
در سپیده دم صبحگاهان
در پرواز سریع دسته‌ای از پرندگان
هنوز هم هستم
من درخشش ستارگان در شبم
من در گل‌های شکوفا
در آرامش اتاق
در نغمه‌ی پرندگان
و در هر چیز دوست داشتنی
هنوز هم هستم
با غم فقدان من
بر گور من نایست
من در آن نیستم
من ترکت نکرده‌ام

بر گور من نایست

بر گور من نایست برگردان آزاد و همراه با تصرف شعری زیبا از مری الیزابیت فرای شاعر امریکایی است. خانم فرای این شعر را در سال ۱۹۳۲ میلادی و بدون ذکر نام خودش، به چاپ رساند و از آن زمان روز به روز بر شهرت آن افزوده شد. پس از گذشت بیش از نیم قرن و مشهور شدن این شعر، خانم فرای بالاخره در سال ۱۹۹۰ ادعا کرد که نویسنده‌ی این شعر است. ادعایی که در سال ۱۹۹۸ توسط ابیگل فن بورن، تأیید شد. از این رو این شعر یکی از موارد نادر شعر و شاعری در ادبیات معاصر امریکا به شمار می‌رود. شعری که بیش از ۶۰ سال برای آگاهی از شاعر آن زمان صرف شد.

Do not stand at my grave and weep
I am not there, I do not sleep
I am in a thousand winds that blow
I am the softly falling snow
I am the gentle showers of rain
I am the fields of ripening grain
I am in the morning hush
I am in the graceful rush
Of beautiful birds in circling flight
I am the starshine of the night
I am in the flowers that bloom
I am in a quiet room
I am in the birds that sing
I am in each lovely thing
Do not stand at my grave bereft
I am not there. I have not left

Mary Elizabeth Frye