برگ نهم
در دنیای خود تنها بمان، آینده را فراموش کن، به گذشته فکر نکن و در حال حاضر زندگی را به چالش بکش. دنیای دیگری برای تو وجود نخواهد داشت، همه چیز در همین حوالی روی می‌دهد، در دنیای تاریک، روشن و خاکستری خودت. از اتاق کوچک تو به بیرون راهی نیست، نه دری به جهانی رویایی باز خواهد شد و نه سقفی روی سرت خواهد ریخت که همین‌ها را هم از تو بگیرد.

دنیایی بساز، دنیای خودت. خودت به تنهایی. پس از آن است که عشق به سوی تو خواهد آمد…
آناییز نین

در دنیای خود تنها بمان و زندگی کن؛ درد را، غم را، تنهایی را، پوچی را و حتی مرگ را. در ورای این دیوارها چیزی در انتظار تو نیست. تو همیشه اینجا خواهی بود اما برای همیشه اینجا نخواهی ماند. یا گذر عمرت این دیوارها را فرو خواهد ریخت، یا آرزوی زندگی بهتر تو را به نابودی دیوارهای جهانت مجاب خواهد کرد. اسیر وسوسه نشو و همینجا بمان و بمیر. در ورای این دنیا، چیزی جز نابودی در انتظار تو نیست، نه دستی برای کمک به سوی تو دراز خواهد شد و نه نور امیدی بر زندگی تو تابیده خواهد شد. خوب و بد، تلخ و شیرین، شاد و غمگین، همه چیز همین جاست.

در دنیای خود تنها بمان و بمان

در دنیای خود بمان، در کنار روحت، با خودت زندگی کن و در خودت زنده باش. این تویی که دنیایت را می‌سازی، این تویی که همه چیز را آغاز می‌کنی و در نهایت تویی که به اتمام می‌رسانی. راه را فراموش کن، هیچ مسیری برای رفتن تو آماده نیست. راه را بساز و به سوی خودت بازگرد. جایی جز درون خودت برای تو متصور نیست. نه در قلب کسی جایی خواهی یافت و نه کسی تو را به دنیایش راه خواهد داد. نه عشقی وجود خواهد داشت و نه دوست داشتنی برایت میسر خواهد شد. تنهایی تقدیر توست و تقدیر تو تنهایی است. واقعیت‌ها را از یاد نبر و در دنیای خود تنها بمان…