دورترین عضو منظومه خورشیدی بالاخره تأیید شد. FarFarOut یک تکه سنگ بسیار بزرگ است که در سال ۲۰۱۸ در فاصله‌ی ۱۳۲ واحد نجومی (هر واحد نجومی، AU، برابر با فاصله‌ی زمین تا خورشید و حدود ۱۵۰ میلیون کیلومتر) تا خورشید شناسایی شده است. حالا ستاره‌شناسان توانسته‌اند با قطعیت وجود این عضو جدید از منظومه خورشیدی را تأیید کرده و شواهدی را به دست آورند که نشان می‌دهد این تکه سنگ عظیم در حال گردش به دور خورشید است.
قطر تخمینی این شبه‌سیاره در حدود ۴۰۰ کیلومتر است که این مقدار FarFarOut را در زمره‌ی کوچک‌ترین سیاره‌های کوتوله قرار می‌دهد. مشاهدات اولیه نشان می‌دهد که میانگین شعاع مداری آن ۱۰۱ واحد نجومی است. در نظر داشته باشید که شعاع مداری پلوتون ۳۹ واحد نجومی است. البته مدار حرکتی سیارات به طور کامل دایره‌ای نیست. FarFarOut هم مداری بیضی شکل دارد که در دورترین حالت ۱۷۵ واحد نجومی از خورشید و در نزدیک‌ترین حالت ۲۷ واحد نجومی از خورشید فاصله دارد و در این حالت وارد مدار نپتون نیز می‌شود.
FarFarOut با نزدیک شدن بیش از حد به نپتون در گذشته‌های دور به نطقه‌ای دوردست در منظومه خورشیدی پرتاب شده است و به نظر می‌رسد که در آینده هم دوباره با نپتون برهمکنش خواهد داشت، زیرا مدار آن‌ها با هم تقاطع دارد.
چاد تروجیلو، ستاره شناس دانشگاه آریزونا
FarFarOut عضو جدید و ناشناخته‌ی دنیای ما
اطلاعات درباره‌ی این عضور جدیدی از منظومه خورشیدی بسیار کم است، زیرا ستاره شناسان در دو سال گذشته موفق به ثبت فقط ۹ عکس از آن شده‌اند. اندازه‌ی FarFarOut نیز بر اساس درخشش آن تعیین شده است و دقت بالایی ندارد، از این رو اندازه‌ی آن ممکن است در حدِ اجرام بزرگ کمربند کوپیر و یا در حد اندازه‌ی یک سیاره کوتوله باشد.
زمان هر بار گردش آن به دور خورشید نیز هنوز به درستی مشخص نشده است و ستاره شناسان زمان گردش FarFarOut به دور خورشید را ۸۰۰ سال برآورد کرده‌اند، جالب است بدانید پلوتون هر ۲۴۸ سال یکبار به دور خوشید می‌گردد. هر چند ممکن است این زمان حتی تا دو برابر مقدار محاسبه شده افزایش یابد و یا برعکس، اگر سرعت حرکت بیشتر باشد، این زمان کاهش بابد. بنابراین هنوز برای اظهار نظر قطعی درباره‌ی این عضو جدید منظموه خورشیدی خیلی زود است.
یک هزاره زمان لازم است تا FarFarOut یک بار به دور خورشید بگردد. به همین دلیل حرکت آن در آسمان بسیار آهسته است و سال‌ها زمان لازم است تا خط سیر آن شناسایی شود.
دیوید تولن، ستاره شناس دانشگاه هاوایی
منبع: ساینس آلرت
