حدود یک ماه پیش (۲۱ مرداد ۱۴۰۲) بود که هیدو نیشیمورا، ستاره‌شناس آماتور ژاپنی، موفق به شناسایی یک دنباله‌دار جدید در فضای بی‌انتهای جهان هستی شد. این دنباله‌دار که با نام علمی C/2023 P1 شناخته می‌شود، به افتخار کاشف آن، نیشیمورا نام‌گذاری شد.
منشأ این دنباله‌دار ناحیه‌ای موسوم به ابر اورت، در فضای خارج از سیاره‌ای در منظومه‌ی خورشیدی است و مسیر حرکتی آن از فضای ماورای نپتون شروع شده است. این دنباله‌دار با طی مسیری بسیار طولانی در مداری نسبتاً غیرعادی که در تصویر فوق مقابل مشاهده است، در حال عبور از نزدیک‌ترین فاصله‌اش با زمین است و ۲۱ شهریور به نزدیک‌ترین فاصله خود با زمین (۱۲۵ میلیون کیلومتر) رسیده است.
این دنباله‌دار سبز رنگ با ادامه مسیر مداری خود، به دور خورشید خواهد گشت و پس از عبور از آن (در صورت ذوب نشدن) مسیرش را به سمت بخش فراسیاره‌ای منظومه خورشیدی ادامه خواهد داد. تخمین زده می‌شود که طی کردن کامل مدار این دنباله‌دار و بازگشت دوباره آن به نزدیکی زمین بیش از ۴۳۰ سال زمان خواهد برد.
تصاویر عبور دنباله‌دار نیشیمورا
این روزها، و تنها پس از گذشت حدود یک ماه از شناسایی دنباله‌دار نیشیمورا، این دنباله‌دار به نزدیک‌ترین فاصله از کره زمین رسیده است و با حرکت در مسیر مداری خود، صحنه‌های زیبایی را در آسمان شب خلق می‌کند. تصاویر زیر که در اقصی نقاط جهان ثبت شده‌اند، نمایی از عبور این دنباله‌دار زیبا در آسمان زمین را به نمایش می‌گذارند.
امیدوارم از دیدن این تصاویر لذت ببرید…
خیلی جالب بود!ممنون
خوشحالم که جالب توجه بود براتون…
درود
با داشتن فاصله زیاد ستاره دنباله دار تا جو زمین آیا امکانش هست که سوختنی درکار نباشه و بدلیل سرعت زیاد حرکت (نزدیک به سرعت نور) ما بعنوان ناظران زمینی خط سیری از شی درخشان رو می بینیم؟ در واقع چشم ما جا میمونه مثل تعقیب نور چراغ قطاری که با سرعت از جلوی ما رد بشه و میدان دید ما رو ترک کنه.
درصورتیکه جرم آسمانی وارد محیط سوختن بشه امکان متلاشی شدن (پکیدن) هم وجود داره. و امکان اینکه نیروی جاذبه زمین انحراف در مسیر پیشبینی شده بوجود بیاره؟
دنباله‌دارها در واقع اجرام آسمانی از جنس مواد شیمیایی یخ زده هستن که با حرکت در فضا و عبور از این منظومه‌ها، آروم آروم ذوب میشن و ردی از گاز‌های ناشی از ذوب شدن رو به دنبال دارن. به همین خاطر، وقتی به ستاره‌ی مرکزی هر منظومه نزدیک میشن احتمال ذوب و تبخیر کامل و متلاشی شدنشون هست.
دنباله‌دار نیشیمورا هم از فاضله‌ی نسیتا نزدیکی از خورشید عبور و به همین دلیل امکان ذوب شدنش بود که البته در عمل رخ نداد و این دنباله‌دار با دور شدن از منظومه خورشیدی مسیرش رو ادامه داد و بیش از ۴۰۰ دیگه دوباره به آسمان ما بر خواهد گشت…
خیلی جذاب بود 🙂
یادم نمیاد آخرین بار چه زمانی ستاره دنباله‌دار دیدم.
مرسی از اشتراک این مطلب 🌱
خوشحالم که دوست داشتین…
سلام و ممنونم از توضیحتون.
اصلا حواسم به خورشید بعنوان منبع تولید گرما نبود و اینکه جرم دما پایین داره بهش نزدیک میشه. گویا مثل منجمین باستانی زمین رو مرکز کل کیهان در نظر داشتم. 😅
خواهش می‌کنم،
ممنون از نظرات عالی شما و وقتی که برای خوندن مطالب میذارین…