یکی از کارهایی که من هر از چندگاهی در ای‌پی‌بلاگ انجام می‌دم، بررسی درستی لینک‌ها (پیوندها) قدیمی موجود توی سایت و پیداکردن لینک‌های شکسته توی محتوای قبلی وبسایته.
لینک (پیوند) شکسته به لینکی گفته میشه که بعد از کلیک روی اون یا با هیچ صفحه‌ای روبرو نمی‌شیم و یا صفحه‌ای با خطای ۴۰۴ نمایش داده میشه. در واقع وقتی لینکی شکسته به حساب میاد که مقصدی نداشته باشه و صفحه‌ی مورد نظر در دسترس نباشه…
توی این سال‌هایی که از عمر ای‌پی‌بلاگ می‌گذره، یکی از جاهایی که همیشه با لینک شکسته روبرو می‌شم، بخش نظرات وبسایته. جایی که دوستان وبلاگ‌نویس ضمن یادادشت کردن نظرات ارزشمندشون، به وبسایت خودشون لینک می‌دن تا من هم بتونم نوشته‌های خوندنیشون رو مطالعه کنم.
لینک‌های شکسته در نظرات وبسایت
دیدن لینک شکسته توی بخش نظرات هر وبسایتی، به معنی حذف یا غیرفعال شدن وبلاگ یه مخاطب و به عبارتی کم شدن یکی از خوانندگان وبسایت و توی موردی مثل اینجا، کم شدن یه نویسنده از وبلاگستانه.
توی روزگاری که نوشتن ارزش خودش رو کم کم داره از دست می‌ده و صورت‌های تعاملی جدیدی توی فضای مجازی دارن جای نوشتن رو می‌گیرن و شبکه‌های اجتماعی همه‌ی فضای مجازی تصرف کردن، از دست رفتن حتی یه نویسنده هم برای من ناراحت‌کننده‌س…
با این حال، توی چند سال گذشته نویسنده‌های جدیدی هم وارد دنیای وبلاگ‌نویسی شدن و دیدن اینکه هر از چند گاهی مخاطب‌های جدیدی از ای‌پی‌بلاگ دیدن می‌کنن که نویسنده‌های تازه نفس ولی زبردستی هستن هم در طرف مقابل منو خیلی خیلی خوشحال می‌کنه…
امیدوارم در روزها و سال‌های آینده، بازم دنیای وبلاگ‌نویسی رونق بگیره و شاهد نوشته‌های خوندنی و جذاب دوستان بیشتری باشیم، چراکه فقط همین نوشته‌هاس که از ما باقی می‌مونه…
«لینک‌های شکسته و نویسندگانی که دیگر نیستند…» چهارمین نوشته از مجموعه نوشته‌های سیزدهمین سالگرد تأسیس ای‌پی‌بلاگ است و بخش‌های بعدی در روزهای آینده به مرور منتشر خواهند شد. برای دنبال کردن این نوشتهها می‌توانید اینجا را ببینید.
+ با توجه به حملات سایبری انجام شده به ای‌پی‌بلاگ در هفته‌های اخیر، این نوشتهها با تأخیر در وبسایت منتشر شده‌اند، اما برای حفظ اصالت زمان نگارش، تاریخ ارسال آن‌ها، بر مبنای تاریخ نگارش تنظیم شده است.
درک میکنم آرش عزیز. تا جایی که دیدم، بیشترِ نویسنده‌های جدید معمولا بعد از یکسال وبلاگشون رو بی‌خیال میشن و به سراغ فعالیت‌های دیگه میرن. دلیلش اینه که وبلاگ‌نویسی، هر چقدر هم زیبا و سرگرم‌کننده باشه، اما آنچنان رشد و پیشرفتی در دنیای مجازی نداره 🙂 وبلاگ فضای دور افتاده‌ای هست، وقت و انرژی زیادی هم می‌گیره اتفاقا، ولی بازخورد آنچنانی برای نویسنده نداره. به همین دلیل، رفته رفته نویسنده‌ها یاد می‌گیرن که وقت کمتری روی وبلاگ بذارن و وقت بیشتری روی زندگی شخصی. امیدوارم لینک وبلاگ زیبای شما همیشه پایدار باشه و مثل همیشه به زیبایی بنویسی دوست من. 🌱
دقیقا همینطوره…
رفته رفته شبکه های اجتماعی دارن جای وبلاگ ها رو می گیرن…
امیدوارم لینک وبلاگ شما هم همیشه برقرار باشه تا بتونم از خوندن نوشته های زیباتون لذت ببرم و البته یاد بگیرم…
دقیقا. مثلا میخوام یه چیزی بخونم میرم توی پستهای قدیمی و میبینم عه فلانی دیگه نمینویسه. غم عالم میشینه توی دلم یه لحظه اما زود یادم میره 😁
کم شدن دوستای وبلاگ نویس همیشه سخته…