برگردان ده شعر زیبا از ابراهیم اورامانی به قلم زانا کردستانی:

دروغ طعمی عجیب دارد،
گس و تلخ.
و گاه گاه همچون گیلاس شیرین!
آن هنگامه که می‌گویی:
دوستت دارم!

—

حرف‌های زیادی برای گفتن دارم.
اما برای اینکه رفتنت را فراموش کنم،
تمام آنها را،
فراموش کرده‌ام!.

—

جنگ تمام می‌شود و
فرماندهان، به مناصب خود باز می‌گردند!
ما هم به گورستان!
تا به شهیدانمان بگوییم:
جنگ تمام شد،
اما هیچ چیز جای دوستی و مردانگی، شما را نمی‌گیرد.

—

در شناسنامەام نوشته‌اند:
زادگاه: حلبچه!
حلبچه،
اسم دوم تنهایی‌ست!.

—

تنهایی اینچنین است،
نه تو هستی و
نه ماه!

—

در هر سال، روزی را برای دروغ گفتن تعیین کرده‌اند!
اما، من مدام دروغ می‌گویم!
آنقدر، که هر وقت از احوالم می‌پرسی،
می‌گویم: خوبم!

—

دردهایم فراوانند،
اما همه‌ی آنها به کناری و
نبودن تو هم به کناری!.

—

به کجا می‌روی؟!
برو!
اما همراه با من…

—

غم من پایان نمی‌یابد،
همچون نیامدن تو!.

—

لذت زندگی،
همین‌قدر است که بگویم:
دوستت دارم.

۱۰ شعر از ابراهیم اورامانی

ابراهیم اورامانی شاعر و روزنامه‌نویس معاصر، اهل شهر حلبچه‌ی اقلیم کردستان کشور عراق است. اورامانی از شعرای شناخته شده‌ی اقلیم کردستان است که اشعارش به زبان‌های مختلفی چون، فارسی، کردی کرمانجی، عربی و انگلیسی برگردان و منتشر شده‌اند. بخشی از اشعار او در کتاب «عشق با طعم گیلاس» توسط «باسط مرادی» به فارسی برگردان و چاپ شده است. ابراهیم اورامانی تاکنون چندین کتاب شعر به زبان کردی منتشر کرده است که از میان آن‌ها می‌توان به حکایتی دیگر از شیرین و فرهاد، خانه‌ام در حلبچه است، این شهر پستچی ندارد و ابراهیم اشاره کرد.

اشعار فوق سروده‌ی ابراهیم اورامانی به زبان کردی هستند که توسط زانا کردستانی به فارسی برگردان شده و به درخواست ایشان در ای‌پی‌بلاگ منتشر شده‌اند. اگر شما هم داستان، شعر و یا متنی دارید که دوست دارید با نام خودتان در ای‌پی‌بلاگ منتشر شود، متن و درخواست خود را از طریق صفحه‌ی ارتباط با من ارسال کنید تا در بخش نوشتار مهمان منتشر شود.

درۆ تامێکی سەیری هەیە،
تفت و تال.
هەندێک جار، وەک گێلاس شیرین!
بە تایبەت، کاتێ دەڵێی:
خۆشم دەۆێی!.

—

قسەی زۆرم هەیە، بۆ وتن.
بۆ ئەوەی، رۆیشتنت بیر بچێتەوە،
تەواوی حەرفەکان،
لە بێر خۆم دەبەمەوە!.

—

جەنگ تەواو دەبێ،
سەرکەردەکان، دەچنەوه، سەر کورسیەکانیان!
ئیمەش بەرەو، گۆڕستان!
تا بە شەهیدەکان بڵێین:
جەنگ تەواو بوو،
هەموو شتێ وەک خۆیەتی، ئیوە نەبێ.

—

له ناسنامەکەمدا، نوسراوه:
شوێن، هەڵەبجە!
هەڵەبجە،
ناوی دووەمی تەنیاییە!

—

تەنیایی وایە،
نه تۆ هەیت و
نه مانگ!

—

له ساڵیک دا،
رۆژیکیان بۆ درۆکردن هەیە!
بەڵام،
من بەردەوام درۆ دەکەم!
ئەوەنیە،
هەر کات لە حاڵم دەپرسی،
دەڵیم: باشم!

—

دەردم زۆرە،
هەمووی لە لایەک و
نەبوونی تۆش، لە لایەک!.

—

بۆ کوێ دەڕۆی؟!
بڕۆ!
بەڵام لە گەڵ من…

—

غەمی، من نابڕێتەوە.
وەک نەهاتنی تۆ!

—

چێژی ژیان،
هەر ئەوەندەیە کە دەڵیم:
— خۆشم دەوێیت.

ئیبراهیم هەورامانی