امیر هوشنگ ابتهاج متخلص به ه. ا. سایه، شاعر و پژوهشگر ایرانی، ۱۹ مرداد ۱۴۰۱ (دیروز)، در ۹۴ سالگی چشم از جهان فروبست.
دیروز صبح که از خواب بیدار شدم و به عادت همیشگی نگاهی به رسانه‌های اجتماعی انداختم، اولین خبری که نظرم را به خودش جلب کرد، دیدن اخباری بود که مفهومی مشابه با همین جمله‌ای داشت که کمی قبلتر نوشتم. خبری که به سرعت رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی را دربرگرفت و موج دیگری در اینستاگرام، توییتر، تلگرام و … ایجاد کرد. موجی برای گرامیداشت شاعری بزرگ که به تازگی از میان ما رفته است.
بنده به شخصه خیلی با اشعار هوشنگ ابتهاج آشنایی ندارم و متأسفانه شاید تا به حال جمعاً پنج شعر از سایه‌ی ادبیات فارسی را نخوانده باشم، اما به میزان بسیار زیادی با یکی از تصنیف‌های خاطره‌انگیز فارسی به نام «تو ای پری کجایی» یا «سرگشته» که شاعر آن هوشنگ ابتهاج است، خاطره داشته و دارم.
تو ای پری کجایی نخستین بار با آهنگسازی همایون خرم، تنظیم جواد معروفی و صدای حسین قوامی در برنامه رادیویی گل‌های تازه شماره ۵۲ منتشر شد. این تصنیف در سال‌های بعد توسط هنرمندان دیگری از جمله محمد اصفهانی بازخوانی شد و کمتر کسی را می‌توان پیدا کرد که تا به حال این تصنیف را نشنیده باشد.
گرامیداشت یادِ هوشنگ ابتهاج
در این روزها که درگذشت ابتهاج فرصتی برای گرامیداشت یادِ او شده، شاید خواندن و شنیدن شعر و تصنیف تو ای پری کجایی خالی از لطف نباشد…
+ دانلود تصنیف تو ای پری کجایی
شبی که آواز نی تو شنیدم چو آهوی تشنه پی تو دویدم
دوان دوان تا لب چشمه رسیدم نشانه‌ای از نی و نغمه ندیدم
تو ای پری کجایی؟ که رخ نمی‌نمایی از آن بهشت پنهان، دری نمی‌گشایی
من همه جا، پی تو گشته‌ام از مه و مهر، نشان گرفته‌ام
بوی تو را، ز گل شنیده‌ام دامن گل، از آن گرفته‌ام
تو ای پری کجایی؟ که رخ نمی‌نمایی از آن بهشت پنهان، دری نمی‌گشایی
دل من، سرگشته تو نفسم، آغشته تو
به باغ رؤیاها، چو گلت بویم در آب و آئینه، چو مهت جویم
تو ای پری کجایی؟
در این شب یلدا، ز پی‌ات پویم به خواب و بیداری، سخنت گویم
توای پری کجایی؟
مه و ستاره درد من می‌دانند که همچو من پی تو سرگردانند
شبی کنار چشمه پیدا شو میان اشک من چو گل وا شو
تو ای پری کجایی؟ که رخ نمی‌نمایی از آن بهشت پنهان، دری نمی‌گشایی
هوشنگ ابتهاج
روحش شاد و یادش گرامی
واقعا تصنیف زیباییه منم خیلی دوسش دارم
واقعاً خاطره‌انگیزه…