گروهی از محققان فرهنگستان علوم اتریش و دانشگاه وین، ادعا کرده‌اند که می‌توانند زمان را در یک سامانه‌ی کوانتمی سریع‌تر یا کند‌تر کرده و حتی آن را معکوس کرده و به عقب برگردانند. میگل ناواسکوئز، دیوید تریلو و فیلیپ والتر اعضای این تیم تحقیقاتی هستند که با چاپ مجموعه‌ای مقالات در مجلات معتبر جهان ( Physical Review X, Quantum, Arxiv, Physical Review Letters, Optica)، یافته‌های خود درباره‌ی تغییر، کنترل و معکوس کردن مسیر حرکتی زمان را منتشر کرده‌اند.
دنیای فیزیک کوانتوم، برخلاف دنیای فیزیک کلاسیک که ما در مدرسه با آن سروکار داشتیم، دنیایی انتزاعی، ظریف و پیچیده است که قواعد و اصول خاص خودش را دارد. اصولی که درک آن به سادگی درک قوانین فیزیک کلاسیک نیست و نیاز به مطالعات بیشتری دارد. با این حال تشبیهی که میگل ناواسکوئز برای شرح یافته‌های پژوهش در مصاحبه با روزنامه اِل پایس به کار برده می‌تواند تصور بهتری از این یافته‌ی علمی را بیان کند:
«وقتی فیلمی در سینما نمایش داده میشود (فیزیک کلاسیک)، بدون توجه به خواست مخاطبان، فیلم به صورت ممتد از ابتدا تا انتها پخش میشود. در سوی مقابل اما وقتی در خانه فیلمی را می‌بینیم (فیزیک کوانتوم)، می‌توانیم روند حرکت فیلم را کنترل کنیم، صحنه‌ای از فیلم را به عقب برگردانیم و یا از چند صحنه سریع‌تر بگذریم و به جلو بریم… ما در واقع توانسته‌ایم که آنچه در داستان‌های علمی-تخیلی نمایش داده می‌شد را به واقعیت تبدیل کنیم.»
معکوس کردن زمان و امکان سفر انسان در زمان
این گروه تحقیقاتی مدعی هستند که با ایجاد «پروتکل عقبگرد» می‌توانند یک الکترون را در مقیاس کوانتومی به سطح پیشین خود بازگردانند. آن‌ها در مقالات خود فرآیند آزمایشی را تشریح کرده‌اند که در آن با استفاده از کلیدی کوانتومی، توانسته‌اند یک فوتون را پس از عبور از یک کریستال، به حالت پیش از آن بازگردانند. موضوعی که در فیزیک کوانتوم به مفهوم معکوس کردن حرکت زمان و یا به عبارتی دیگر، به عقب بازگرداندن زمان است.
با این حال، بالا بردن مقیاس این آزمایش به سطوح ماکروسکوپی (یک انسان یا یک وسیله)، اگر نگوییم غیرممکن، چندان آسان هم نیست. موضوعی که میگل ناواسکوئز هم به آن اذعان دارد: «اگر به توانیم یک فرد را در جعبه‌ای قرار دهیم که هیچ برهمکنشی با محیط بیرون نداشته باشد، از منظر تئوری بازگرداندن زمان ممکن است. البته زمان مورد نیاز برای انجام این کار وابسته به پیچیدگی سیستم مورد نظر است و انسان به عنوان سامانه‌ای فیزیکی، حاوی حجم بسیار زیادی از اطلاعات است. ازاین‌رو برای یک ثانیه به عقب بازگرداندن یک انسان، به میلیون‌ها سال زمان نیاز است.»
با این حال، با در نظر گرفتن سرعت رشد علم و پیشرفت شگفت‌انگیز فیزیک کوانتوم در سال‌های اخیر، می‌توان انتظار داشت که در سال‌ها و شاید قرن‌های بعد، فناوری‌های کوانتمی درهای جدیدی در علم و به طور خاص، کنترل روند و معکوس کردن زمان را به روی بشر باز کنند…
خیلی جالب بود دوست من 🙂
همیشه از خوندن کشفیات جدید علمی لذت میبرم.
این درک زمان و توانایی برای کنترل اون، خیلی جالبه. همون طور که تحقیق دانشمندان برای درک دنیاهای موازی و یا ورود به اونها هم موضوع عجیب و جالبیه.
عمق و گستردگی نظریات فیزیک نظری واقعا زیاد و در خیلی از موارد تعجب‌آوره. به نظرم پیشرفت علوم پایه با تکیه بر فیزیک نظری می‌تونه در آینده دنیای بشر رو به طور کلی تغییر بده…
درود
باستناد همان کنترل فیلم در فضای خانه فرض کنید بنده بعنوان موجود مورد آزمایش وارد این محفظه شدم.
اولین سوال اینست آیا من دارم نقش خودم را بازی میکنم یا نقشی که قابلیت بازگشت را دارد؟ فرضا من ۴۶ سال دارم و اکنون در ساعت ۹ صبح جمعه ۱۲ اسفند ۱۴۰۱ رفتم داخل آن محفظه و با زدن یک کلید بازمیگردم به گذشته و میشوم ۱۶ ساله.
سوال دوم آیا در سال ۱۴۰۱ من به تنهایی ۱۶ سال دارم؟ یا واقعا در فضای سال ۱۳۷۱ هستم و کل محیط و فرایندها به گذشته بازگشته است؟ در هر دو صورت زمان در حالت کلی در حال گذر است و من با زدن کلید بعدی میروم به زمان فعلی (جمعه ۱۲ اسفند ۱۴۰۱).
سوال سوم پس از انجام آزمایش بالاخره در سال ۱۴۰۱ من که هستم مرد ۴۶ ساله دارای همسر و فرزند که در کرمان ساکن است، هر روز به سر کارش می رود، قسطهای بانکی را نصفه و نیمه پرداخته و افسوس توان خرید ماشین یا تعویض یخچال خانه را ندارد؟ یا رخدادهای دیگری در شرف وقوع است مثلا ترمز زمان کشیده شده و بشری مثل من هرگز به ۱۴۰۱ نمی رسد؟
سلام
من دقیقا نمیدونم آشنایی شما با مکانیک کوانتوم در چه حد هست و برای بررسی دقیق‌تر سوالات شما هم نیاز به آشنایی به مکانیک کوانتوم هست و هم شاید نظر دادن کسی که تخصصاً فیزیک خونده بهتر باشه، تا بنده‌ی حقیر که دانش ناچیزی در زمینه‌ی شیمی‌فیزیک دارم. با این حال در پاسخ به سؤالات شما باید عرض کنم که:
سؤال اول: با توجه به اینکه جمیع اطلاعات انسان که از نظر فیزیک شامل مواردی مثل جسم و روح، یا خودآگاه و ناخودآگاه (و یا هر اسم دیگه‌ای که بذاریم) میشود، اگر تمامی ذرات تشکیل دهنده‌ی شما به زمان گذشته برگردد، سن شما هم به همان ۱۶ سالگی می‌رسد. فراموش نکنیم که از نظر فیزیک، همه‌ی ما مجموعه‌ای از ذرات بنیادی هستیم که با ترتیب خاصی در کنار هم جمع شده‌ایم و از نظر شیمی‌فیزیکی هم ما مجموعه‌ای از مواد شیمیایی هستیم که با طیفی از امواج الکترومغناطیسی در حال برهمکنش با محیط هستیم. بازگشت زمان در واقع بازگشت به ترتیب و یا سطح انرژی سابق است که یعتی به ۱۶ سالگی برخواهید گشت.
سؤال دوم: برداشت شخصی من از مقالات و مصاحبه محققان این پژوهش این بود که فرآیند از مدل ذره در جعبه پیروی میکند و با بازگشت به زمان، فقط شما به گذشته‌ی خود باز می‌گردید.
سؤال سوم: بررسی این موضوع نیاز به اطلاعات بیشتری دارد اما یک مثال ساده اشاره به اثر پروانه‌ای است، با بازگشت شما به ۱۶ سالگی، دیگر اثری از شمای ۴۶ ساله نخواهد بود، اما چون اثر این تغییر بر محیط بسیار پیچیده است، نتایج آن ممکن است خارج از پیش‌بینی باشد. در سوی مقابل چنین تغییر زمانی، موجب تغییر در انتروپی جهان میشود که آن هم جای بحث و بررسی دارد. در مجموع پیش‌بینی چنین شرایطی چندان ساده نیست و حالات مختلفی قابل فرض است.
درود مجدد و سپاس از پاسختان.
هدفم از طرح سوالات ایجاد چالش برای موضوع ماشین زمان است. شاید بهتر باشد سوالات از خود “میگل ناواسکوئز” پرسیده شوند و بدانیم نظر ایشان چیست؟ شاید سوالات پرسیده شده و جوابها وجود دارند اما خوب بحث کردن دوستانه با شما که اشکالی ندارد.
و اما ببینید بنده مدل و فرایندی ترسیم کردم که در آن شخص می تواند به گذشته باز گردد. سوال اول پیرامون کیفیت این بازگشت است که من در این جعبه تبدیل به چه شدم؟ جواب دادید یک نوجوان ۱۶ ساله درست مانند آنچه در ۱۳۷۱ بودم. آیا کل تجارب ۳۰ ساله ریست شده یا نه قابلیت بازگردانی را دارد؟ (اشاره به وجه دیگری از سوال ۳ که می پرسد فرایند رفتن به گذشته بازگشت پذیر به زمان حال هست یا خیر؟)
سوال دوم می پرسد حالا که من در ۹ صبح ۱۶ ساله شدم بالفرض که در ۹+ بازگردم به وضعیت فعلی و بشوم ۴۶ ساله. تکلیف اپسیلون زمان آزمایش چه میشود؟ به جایی اضافه شده یا تغییری نکرده یا اساسا این اپسیلون جزو زمانهای گم شده حساب میشود؟
سوال سوم انگشت ابهام را بدینگونه باز میکند که چه تضمینی است که فرایند بازگشت پذیر باشد؟ من ۱۶ ساله شدم اما به هر دلیلی میخواهم بازگردم با زدن کلید بازگشت اگر به نقطه فعلی یعنی ۴۶ سالگی در ساعت ۹ یا ۹+ یا ۹- صبح بازگشتم، آیا میتوانم بگویم ماشین زمان قابل اعتماد است و مرا در چاله های زمانی رها نمیکند!
درود بر شما
با توجه به این نکته در فرآیندهای کوانتمی منظور از بازگشت به عقب در زمان، بازگشت به سطح انرژی پیشین است (و نه بازگشت به میزان چند ثانیه، دقیقه، ساعت و …)، با عقبگرد در زمان، کل تجارب هم از بین خواهند رفت. چون تجربه اندوزی مستلزم تغییر انرژی است و با عقبگرد زمان، تغییرات انرژی بازسازی می‌شوند.
در این مورد هم اشاره میکنم که زمان، به مفهوم ثانیه و … قراردادی برای بیان تغییرات زمان هستند و چیزی در مفاهیم فیزیکی و شیمیایی به عنوان زمان مطلق نیست وجود ندارد، اما با تغییر در تعریف زمان در کوانتوم به عنوان وابسته‌ای به انرژی، تغییرات زمان بدون هیچ کم و کاستی قابل تکرار است. ازاین‌رو هیچ اپسیلونی از زمان گم نمی شود.
بنا بر مقالات فرآیند آزمایش انجام شده که توسط این محققان ارائه شده، در عمل بازگشت پذیر بوده و قابلیت کنترل زمان (کوانتمی) در آن اعمال شده است. نظر به اینکه سطح انرژی و انتروپی در هر دو سن ۱۶ و ۴۶ سالگی در دسترس است، در نتیجه امکان بازگشت به سن ۴۶ هم خواهد بود. در سوی مقابل باید اشاره کنم که ورتکس، سیاه‌چاله و پیچیدگی ابعاد زمانی عموما مفاهیم غیرعلمی هستند که بیشتر در ادبیات علمی تخیلی (ساینس فیکشن) کاربرد دارد.
سپاس فراوان و پوزش بابت تاخیر در پاسخگویی
من همیشه فکر میکنم نسل‌های قبل از ما یعنی خیلییییییی قبلا اونا ک کلا نابود شدن! به هر نوعی از پیشرفت رسیدن ولی به این نتیجه رسیدن زندگی تو ساده‌ترین شکلش جذابه!
برای همین کلا نمیدونم چرا پیشرفتای عجیب رو دوست ندارم!:/
اینم دیدگاه جالبیه… خصوصا که بعضی از فناوری‌ها و دانش‌هایی که اونا داشتن هنوزم برای بشر مثل قابل توجیه نیست.
کلا زندگی ساده قشنگ‌تره…