نوروز در ایران، بخش دوم از برگردان مقاله «مردم جهان چگونه نوروز را جشن می‌گیرند؟» نوشته‌ی فریدا زینالووا، در وبسایت وبسایت نشنال جئوگرافیک:
نوروز در ایران، گهواره‌ای برای فرهنگ و سنت
نوروز در ایران بزرگترین و مهم‌ترین تعطیلات سال در سراسر کشور است. مراسم نوروز معمولاً با تمیزکاری بهاری موسوم به «خانه تکانی [Khane tekani]» که معنی تحت لفظی آن «تکان دادن خانه» است، آغاز می‌شود. زمانی که کارهای تمیز کردن خانه به اتمام رسید، ایرانی‌ها در آخرین چهارشنبه سال با نورافشانی خیابان‌ها و آسمان، چهارشنبه سوری یا «جشن سرخ» را برگزار می‌کنند. این مراسم برای گرامی داشت آتش، نماد پاکی در آیین زرتشت انجام می‌شود.
مردم ایران تعداد بسیار زیادی آتش روشن می‌کنند و از روی آن می‌پرند (نمادی از آغاز مجدد زندگی) و با امید و آرزوهایی برای سال پیشِ رو، فانوس‌هاییشان را روشن می‌کنند. معمولاً حاجی فیروز، یک شخصیت خیالی تنبک به دست با تاریخچه‌ای مبهم، آغاز سال نو را مژده می‌دهد. در شهرهایی مثل یزد و اصفهان جشنی موسوم به سده، ۵۰ روز قبل از نوروز برگزار می‌شود.
زمانی که بحث به خوراکی‌های نوروزی می‌رسد، غذاهای بسیار برای گفتن وجود دارند. غذاهای سنتی نوروز کوکو سبزی (نوعی فریتاتای گیاهی) و سبزی پلو با ماهی (غذایی متشکل از سبزیجات، برنج و ماهی سفید) هستند. اما شاید بتوان گفت که نمادین‌ترین بخش نوروز در ایران هفت سین است، سفره‌ای خاص که نام هفت عضو آن با حرف سین شروع می‌شوند (این باور وجود دارد که هفت عدد خوش شانسی است). برخی از آن‌ها عبارتند از سبزه (عدس یا گندم جوانه زده)، نماد تجدید حیات؛ سیر، برای سلامتی؛ سرکه، برای صبر؛ سیب، برای زیبایی؛ و سمنو، نوعی خوراکی شیرین که از جوانه گندم تهیه می‌شود و یکی از اجزای اصلی نوروز در تمامی کشورهاست. در کنار این‌ها به طور سنتی ماهی گلی (نماد زندگی)، آینه، شمع و کتاب مقدس نیز در سفره وجود دارند.
