در آخر همه‌ی ما تنها هستیم و هیچکس برای نجاتمان نمی‌آید؛ این جمله‌ای است که شاید چند باری در نوشته‌هایم آن را تکرار کرده باشم. جمله‌ای از جان ریس (جیم کاویزل) در سریال مظنون. شاید همه‌ی ما بدانیم در آخر راه، فقط خودمان هستیم، تنها و بی هیچ کمکی، شاید هم خود را به آن راه بزنیم و نخواهیم باور کنیم، اما در انتهای راهی که مسافرش هستیم چیزی جز خودمان در انتظارمان نیست. با ماندن در همین راه و به انتظار قهرمان داستان نشستن، چیزی تغییر نمی‌کند و پایان راهمان همواره یکسان خواهد بود. شاید تغییر راه لازم باشد و شاید پایان را بتوانیم جور دیگری رقم بزنیم. کافی است بخواهیم!

اگر منتظر کس دیگری یا زمان دیگری برای تغییر هستید، تغییر هرگز فرا نخواهد رسید. ما همان کسی هستیم که در انتظارش نشسته‌ایم. ما تغییری هستیم که به دنبالش می‌گردیم.
– باراک اوباما

تغییر نگاه، تغییر راه

کافی است نگاهمان را تغییر دهیم، دنیای خود را با شیوه‌ای متفاوت ببینیم و خود را غرق در تغییر راه خود کنیم. همین تغییر راه است که به تغییر سرنوشت منجر می‌شود. از غم‌ها دوری کنیم و در شادی‌ها زندگی کنیم، از شوم بختی به خوش بختی برسیم و از تلخی به شیرینی برسیم. کافی است هیچ یک از لذت‌های کوچک زندگی را از خود دریغ نکنیم و به دنبال رویاهای دور و دراز، روحمان را زخمی نکنیم.

چشم‌ها را باید شست
جور دیگر باید دید
– سهراب سپهری

شاید سخت باشد اما می‌شود، می‌شود از تکرار دست کشید و می‌شود روز جدیدی را آغاز کرد. روزی که درد هست اما درمان نیز هست،‌ زمین خوردن هست اما ایستادن پس از آن نیز هست، شکست هست اما تجربه نیز هست و ناامیدی هست اما امید به کور سوی امید نیز هست. این راه جدیدی است که شاید سخت اما کمی سهل‌تر ما را از ورطه‌ی تکرار غم و رنج‌ها می‌رهاند و درد را کمی پس می‌زند.

تغییری باش که می‌خواهی در دنیا ببینی.
– مهاتما گاندی