ثبت تصاویر زمین از نگاه ناظری که در فضا به زمین مینگرد، یکی از زمینههای تحقیقاتی مهم در علوم فضایی است که تلسکوپها، فضاپیماها و ماهوارههای ارسالی در طول سالیان گذشته مشغول به انجام آن بودهاند. عملکرد تجهیزات فضایی در طول سالیان گذشته منجر به ثبت تصاویر خیرهکننده و مشهوری مثل تیلهی آبی شده است. یکی از خیرهکنندهترین نماهای ثبت شده توسط بشر، نمایی از فوران آتشفشان ساریچف، واقع در کشور روسیه، از نگاه ایستگاه فضایی بینالمللی است.
کوه آتشفشانی ساریچف که در ژاپن با نام آتشفشان فایو شناخته میشود، یکی از آتشفشانهای فعال کره زمین است که در جزیرهی خالی از سکنه ماتوئا، جزیرهای در مجموعه جزایر کوریل، در استان ساخالین واقع شده است. این آتشفشان که در دستهی آتشفشانهای چینهای جوان قرار میگیرد، در قرنهای گذشته بارها فعال شده و سابقهی فعالیت آن از سال ۱۷۶۰ میلادی به ثبت رسیده است.
فوران آتشفشان ساریچف از نگاه ایستگاه فضایی بینالمللی
آخرین فعالیت این آتشفشان به تاریخ ۲۲ خرداد ۱۳۸۸ خورشیدی (۱۲ ژوئن ۲۰۰۹ میلادی)، چیزی حدود ۱۴ سال پیش باز میگردد. فوران شدیدی که ارتفاع گدازههای آن بین ۱۲ تا ۱۸ کیلومتر از قلهی کوه بود. فورانی که حتی موجب ایجاد وقفه در حرکت هواپیماهای مسافربری در این زمان نیز شد. از نکات جالب در حین فوران این آتشفشان، عبور ایستگاه فضایی بینالمللی بر فراز آسمان این منطقه بود. موضوعی که موجب ثبت تصاویری خیره کننده از فوران آتشفشان ساریچف، آن هم از نگاه ناظری بیرون از کره زمین شد. تصاویری که چندی بعد، ناسا آن را منتشر کرد.
تماشای پدیدههای شگفت انگیز طبیعی نظیر توفانها، گردبادها و فورانهای آتشفشانی از نگاه ناظر بیرونی از این جهت میتواند جالب توجه باشد که برخلاف حالت عادی که ما رویدادهای این چنینی را از سطح زمبن مشاهده میکنیم، نگرش و نمایی دیگر از وقوع آنها را برای ما نمایان میکند. نمایی که در عین زیبایی، دانش بشری از این رخدادهای طبیعی را افزایش میدهد.
اگر به چنین تصاویری علاقهمند هستید، نمایی از خورشید گرفتگی در سطح مریخ، تصویر طلوع کره زمین از سطح ماه و یا مشاهدهی شلیک یک موشک به فضا، آن هم از فضا، از دیگر تصاویر شگفت انگیزی است که در سالهای گذشته توسط آژانسهای فضایی کشورهای مختلف ثبت و منتشر شدهاند.
چه جالب.
ظاهرا این جزیره در قرن نوزدهم متعلق به ژاپن بوده و بعد از جنگ جهانی دوم میرسه به شوروی.
دقیقا همینطوره و گویا هنوز هم محل مناقشهس.
بشر اگر بارها در مسیر آسیبهای ناشی از حوادث طبیعت قرار بگیره، باز هم جسورانه و طمعکارانه بدنبال حفظ منافع خودش میگرده.
یک سوالی در ذهنم چرخ میخوره؛ آیا اونهایی که بدنبال دامن زدن به مناقشه هستن آیا حاضرن میز مذاکره رو بپرن در کنار این جزیره آتشفشانی؟
در این مساله یک طرف ماجرا روسیه ای که گسترده ترین کشور دنیاست و اختناق آورترین سیستم حکومتی رو بر مردم خودش و مستعمره هاش پیاده کرده و یک طرف ماجرا ژاپنی که زلزله خیزترین کشور دنیاست و سختکوش ترین یا منظمترین مردم دنیا رو پرورش داده. قدر مسلم با توجه به اینکه جزیره بجز ایجاد مرز آبی ارزش دیگری نداره حق رو به ژاپن باید داد تا دفاع کنه از مرزهاش!
در پس پرده داستان نپرداختن به دیگر کله گنده ها و ملیتهای ماجراست. و اونقدر مشغله های مهمتر در شورای بظاهر امنیت دارن که حل مساله جزیره زنگ تفریحشون حساب میشه!
دقیقا حق با شماست. تازگیا مقاله خوندم که پژوهشگران توی اون نتیجه گرفته بودن که انسان صدها برابر خطرناکترین جانوارن (به عنوان مثال کوسه) در دنیای طبیعی مرگبار بوده و در واقع مهمترین نابودگر در چرخهی حیاته…
متاسفانه این خوی نابودگر در برخورد با همنوع هم هست و خیای از مناقشات هم از همین موضوع متاثر هستن…