- برای کی می‌نویسی؟ - برای هرکه بخواند! - و اگر هیچکس نخواند؟ - برای خودم! برای تو! برای منی که در آینه است. - که چه بشود؟ - شاید…

روز هفتم این آخرین روزی است که به این کافه می‌آیم، به گذشته، به تو، به آینده، به تنهایی و به ژرفای خود می‌اندیشم و از آن می‌نویسم. رایحه‌ی قهوه،…

آنگاه که جدا گشتیم با اشک و سکوت با قلبی نیمه شکسته سال‌ها از هم بریدیم گونه‌ات رنگ پریده و سرد بوسه‌ات سردتر آن لحظه در طالعمان بود وای بر…

بشکن، بشکن، درهم‌بشکن صخره‌های سرد خاکستری را، ای دریا! و می‌خواهم که بر زبانم جاری شوند اندیشه‌هایی که از ذهنم برخاسته‌ امان از آن پسر ماهیگیر که در بازی‌هایش بر…

گاهی یک نگاه کافی است تا در دنیایی از خیال غرق شوی و به دوردستی پرواز کنی که دیگر دست یافتنی نیست. بروی و بروی تا فراسوی زمان و در…

روز ششم دلگیرم، آنقدر دلگیر که هیچ مقیاسی برای بیانش ندارم، گویی غمش آنقدر در وجودم ریشه دوانده که دیگر توضیحی برای آن ندارم. دلگیرم، چراکه در ژرفای خود می‌دانم…

بر بومِ خیال می‌کِشم نقشی ز تو چشم‌هایت خیره به دوردست‌ها آبی دستانم قایقی می‌شوند و به دریا می‌زنم انعکاس غروب رنگارنگ خاطراتم را سوی افق پارو می‌زنم دیده می‌شوم…

خیلی از ما روزایی رو تجربه می‌کنیم که زندگی خیلی ناگهانی و غافل‌گیر کننده چنان نهیبی بهمون می‌زنه که ساعت‌ها و بعضی وقتا هم روزها وقت لازمه تا از شوک…