غم‌انگیزترین نوا، شیرین‌ترین نوا مجنون‌کننده‌ترین آوایی که فزونی می‌یابد پرندگان، می‌خوانندش در بهار در حوالی پایان شب‌های زیبا میان فروردین و اردی‌بهشت آن سرحد جادویی پیش از تردید آمدن تابستان…
کمتر از بیست سال سن داشتم که به پیشنهاد یکی از دوستانم برای اولین بار یکی از اشعار احمدرضا احمدی را خواندم. شعری زیبا و خواندنی که به مانند سایر…
برگردان منتخبی از اشعار بیکس محمد قادر به قلم زانا کردستانی: در مراسم ختم تو، آنها که می‌آیند، بعضی‌هایشان می‌گریند و عده‌ای هم غمگین‌اند. پس تو تا زنده‌ای از رقص،…
روزی خواهد آمد که همه‌ی ما مُرده‌ایم. تک تک ما! زمانی فرا خواهد رسید که هیچ انسانی باقی نمی‌ماند تا به خاطر آورد که تاکنون کسی وجود داشته و یا…
دلگیرم... از زمین و زمان دلگیرم... از خاکی که بر آن گام می‌نهم و از آسمانی که زیرِ سقفش مرگ را زندگی می‌کنم دلگیرم... خسته‌‌ام از روزهای در گذر، از…
این مرگ نبود، چراکه هنوز ایستاده‌ام و همه‌ی مردگان، بر زمین افتاده‌اند این شب نبود، زیرا همه‌ی ناقوس‌ها برای اعلام نیمروز به سخن آمده‌اند این زمستان نبود، چراکه بر تنم…
شب سوم چشمانم بسته است و خیال چون شهر فرنگ، در پس پلک‌هایم در حرکت است. خیالی موهوم که مرا با خود به این سو و آن سو می‌برد. گاه…
شب اول در زندگی همه‌ی ما لحظاتی هست که جهانِ هستی به ما تلنگر می‌زند. تلنگری گاه چنان مهیب و سهمگین، که درک و تجربه‌اش به لحظه‌ای درنگ در بود…
قلبم تپیدن می‌گیرد وقتی که می‌بینم رنگین کمان را در آسمان و اینچنین است که آغاز می‌شود زندگیم و اینچنین است که می‌شوم انسان و اینچنین باید سالخورده شوم یا…
نوشتار پنجم کم نیستند روزهایی که از صمیم قلب می‌خواهم که شعر بنویسم، اما هیچ کلامی در ذهنم منعقد نمی‌شود و اندیشه‌ام حتی برای لحظه‌ای هم آبستن احساسی برای شاعری…