امروز در حال خوندن یه شعر بودم که بعد از مدت‌ها یاد یکی از دوستان قدیمی فضای مجازی افتادم. دوستی که چند سالی میشه ازش خبری ندارم و مدت‌ها بود…

روزی خواهد آمد که همه‌ی ما مُرده‌ایم. تک تک ما! زمانی فرا خواهد رسید که هیچ انسانی باقی نمی‌ماند تا به خاطر آورد که تاکنون کسی وجود داشته و یا…

روزها در پی هم می‌آیند و هنوز هم که هنوز است، سخنی شنیده نمی‌شود. نه دیروز، نه امروز و شاید هم نه فردا، هرگز گوشی برای شنیدن نبوده، نیست و…

برگردان ده شعر زیبا از ابراهیم اورامانی به قلم زانا کردستانی: دروغ طعمی عجیب دارد، گس و تلخ. و گاه گاه همچون گیلاس شیرین! آن هنگامه که می‌گویی: دوستت دارم!…

از میان نوشتارها و اشعاری که در سال‌های اخیر برگردان کرده‌ام شاید این اولین بار باشد که نوشتاری را به زبان فارسی ترجمه می‌کنم که در اصل شعر بوده اما…

شاید مهم‌ترین توانایی ذهن ما، توانایی کنار آمدن با درد باشد. تفکرات کلاسیک به ما چهار دروازه ذهن را می‌آموزد که هر کس، بسته به نیازهای خود از آن‌ها عبور…

دیروز با خواندن نوشته‌ای درباره‌ی «مرگ آرام و دردناک تامبلر* و درس‌هایی که تیک تاک باید از این افول بگیرد»، توی ذهنم همزمان گذر زمان و عبور نسل‌ها از فناوری‌ها…

نوشتن از تنهایی گاهی سخت‌ترین کار زندگی است، در دنیایی که هیچ زبان مشترکی برای سخن گفتن با کسی ندارم، نوشتن از آنچه مرا در خود فرو می‌خورد کار آسانی…

حال و روز این ایام من را نه می‌توان گفت، نه نوشت، نه سرود و نه حتی تصویر کرد. همه چیز در عمق دنیای درونم روی می‌دهد. باز هم داستان…