تو آموختی‌ام به ایام جنگ این حقه که بجویم گلدانی زنده در پنجره‌های خیابانی که اکثرش خاکی است و شکسته لیک شمعدانی خضرا و گل گندمیِ زیبا دلیلی است از…

محمدعلی اسلامی ندوشن، شاعر، نویسنده، منتقد، مترجم و پژوهشگر معاصر ایرانی دو روز پیش (5 اردی‌بهشت 1401) در 97 سالگی بدرود حیات گفت. این هنرمند نام آشنای معاصر، در طول…

از این ستاره تا آن ستاره، از خورشید و بهار و برگ و آوای شنیدنی گل‌هایی که غرق سکوتند و در چمنزارهای روستایی، بذر حیات می‌روید... حال نیلوفران و رزها…

وقتی کسی در طلب چیزی است، طبیعی است که چشمانش تنها آنچه را ببیند که در طلبش است، و همین نیاز موجب می‌شود که فرد هیچ چیز را کشف نکند…

ما نمی‌توانیم تعیین کنیم که رنج کجای زندگی به سراغمان می‌آید. رنج آن زمان که باید، خواهد آمد. و ما حتی اگر نتوانیم روزی را تصور کنیم که از چنگال…

تصمیم گرفته‌ام هفت روز به این کافه بیایم و بنویسم، اما نه برای تو، که برای خودم. هفت روز قلم را در دست بگیرم و برای خودم بنویسم، سفری به…

یک سال دیگر هم گذشت، سالی که نقطه‌ی پایانی است بر قرن چهاردهم خورشیدی و پایانش، آغازی است بر یک سال جدید و صد البته یک قرن جدید. نوروز 1401…

شاید این روزها را نتوان فراموش کرد، شاید هم نسیم نسیان بر خاطرمان بوزد و روزی، این ایام را از خاطر ببریم، هر آنچه که در آینده در انتظار ما…

شاید تفاوت‌ها را همین شب‌ها رقم بزند، همین شب‌هایی که به بودنی نیاز است و جز تنهایی، همه چیز نابود است. همین شب‌هایی که حضور مفهوم پیدا می‌کند و می‌تواند…

روزگاران مدیدی من و تو یار و همراه غرق در کارزارِ روزگار و در آن حادثه‌ای که جهان رنگ به رخساره نداشت من و تو راز نگهدار حقیقت بودیم و…